şair ahmet keskinkılıç bir şiirini kafagöz okurları için seslendirdi, ali yoksuz düzenledi.
Önce taş düşürdük
ve aldık onları yerden sancılarla
Dünya diye bir ameliyata aldılar bizi
baktık duvarlara, saatlere, olmayan pencerelere
hemşirelere ve ex olanlara
artık sürebilir sanarken
aniden ortaya çıkmış bir bisiklet şaşkınlıığıyla
saat patladı, tel koptu
kimileri için kıyametti ben anımsadım şiirin başlığını unuttuğumu
YA DA BEN ÖYLE SANDIM
Önce taş düşürdük
ve ördük onlarla taş gibi bir duvar
Ya da ben öyle sandım
yapılan düşüklere isim verilmezmiş
bizim anlamamız gerekirmiş onları
herkes depremsiz ve duymamış hiçbir şey
herkes gerçeksiz ve oh shit
ayağa kalkmak bir patavat isyanı
her şey anlaşılabilir, her şey imzalanabilir, herkes için bir ev, herkes için bir mezar yeri
tüm dünyayla birlikte verilen es
ve o ne biçim bir israfil sağırlığı!
Önce taş düşürdük
suya. kana. her türlü sıvıya.
Bir ses duymak içindi hepsi; ne âlâ!
bugünün tarihi
imza