şair asuman susam “plasenta II” şiirini kafagöz okurları için seslendirdi, ali yoksuz düzenledi
Senle ben arasında
tuhaf yabancılık
birleşmek ve ayrışmak
vazgeçmek ve devam
a r a s ı n d a
sende olmayan seninle olan
geçici organ, sonradan atık
yaşamı evetliyor musun
EVETLİYOR musun
grameri sil, seslerden başka icat kur
dil deme ona, dizgesiz
içeriden bir dışarı, dışarıdan bir içeri
bariyer yükü
birikinti, sıvılar
yüzeyin içerisi var mı onu düşün
parmağın kesilmişken şu an düşün
kan seni aşağı çekerken ağırlığınla
nabzınla düşün
bedeniyle gören, tin gölgen
kurulumun tamam mı
kaç arayüzden bu fetüs bellek
uzayan kordon, genişleyen kese
yol bulsun, yol açsın karanlığa
köke tutun
suya gerisin geri
anlamdaki açıkları kapatmak için
evetleyince seni her sabah
ölümden dönmüş oluyorum
yorulmaz mı ebedi tekrar
ben yoruluyorum
durmadan yeri değişen yokluk
Nietszche’nin neşesi sen misin?
toprak havalanınca
durmadanyerideğişen
yerine ne,
imgenin imkansızlığı mı?
eskili, yitikli, tekrarlı
yaslı başımla selamlıyorum YENİ başlangıcı
-bekleme yapma devam et
evetleyelim mi atan nabzı
bedenleri sayalım mı?
içe çekilen, katlarından kıvrılan
acıdan kupkuruyan
kopmuşbedenparçalıbedenparam-
parçabedenprotezbedensüzgeçbeden-
şizofrenbedenyaşayanbedenuygarbeden-
örtünmüşbedengörenbedenkurgubedenta-
sarlananbedengörünmezbedendenden
yüzeydeki yıkım su geri çekiyor
neşesi kökte diyor
kökten geliyor.