birinci bölüm:
yine
kendime gerçek bir şeyler
söylemem gerek
kaldır beni düşebilirim
güzel şeyler bitebilir her an
taştan kalbi, sahi fena
e nihayetinde zor şey tamam,
unutulabilir geçmiş hesaplar
yaşamak var, ölmek tamam
hayat kısa kuşlar falan
ben bu tramvay“ardan atıldım raya
iyiliğim içindi bu boklar güya
fesat taşlarına takıldı ayağım
kanatlarımı geri ver hey bayan
hayır hayır ağlamıcam
o çirkin ağaçlara bağlamıcam niyetlerimi
evet belki de bir şeyler erken yendi beni
ikinci bölüm:
bırakıp gitmek yok sözler var daha
defterlerimi yaktım ben aklıma kalan birkaç hatıra
dile döktüm birkaç satıra
eve döndüm döndüm şarkıya
eve döndüm baktım aynaya
gözbebeklerimi kanattım hey
iskeletime kadar vardım ben
çok beter ama geçti benden, dedim
kır kurtar kilitlerden seni
bileklerimi kesen teller de
yürüdüğüm yolu tutan kimlerse
gidin rahat bırakın beni