Sevgili bir kimseler,
bir diğer hattın en ucunda duran dili kesikler,
susun!
istediğiniz kadar susabilirsiniz. Donun öyle.
Tüm develer yalnız da geçirilir bermudadan.
siz yalan gemilerinizi formatlayın,
tutkusuz, tersiz, yaşsız, aşksız, kansız hayatın en kıyısında durun.
size verilecekleri hep bekleyin
aman! sakın yerinizden kalkıp almaya çalışmayın.
Benim tümcelerim,
yazık benim tümcelerime,
neden kurulduk diye kuruldular şimdi.
Tüm çağrılarım ve geldiğim duygu çağları
Size kazıp yaptığım,
yanlarından pat patladığım kumdan kalenin altında neler var?
en uzağı bana en yakından yaşatanlar,
bir kimsesizler,
kağıdımda,
kalemin yavaşça kazıyarak çıkardığı solucanlar var,
yazdıkça çoğalıyorlar.
Bana fısıldadılar;
bana en yakın uzağı;
bir kimse(siz)ler
…elmalarıza dönün şimdi.
– Hazal Altun