I.
–ölülerden ne çıkartabiliriz?
–biraz toz biraz sessizlik
–başka?
–rab isteseydi şu mokasenlerden yılanı bile çıkartabilirdik
(güneş batar)
II.
ölülerden ne çıkartabiliriz
ölüleri kafamızdan çıkartabiliriz
maddeye bizzat temas
platinumu avuçluyorum
kadınıma nasıl dokunuyorsam
elmalara da öyle dokunuyorum
düşmanıma nasıl bakmışsam
kralıma da öyle bakıyorum
düşünce aralığa söyleyebiliyorum
acının etteki yeri kararırmış.
gömülmeden önce elmas bir bıçakla
temizlenir yerleri. gözlerine iki altın
kafasına bir çivi. nefret ettiklerine de
verilir birer dişi
rabbe doğru kayboluyor salların
o hazin gidişi
III.
׺air rab’dan ayrı bir şey söyleyemez, doğal bir hak vermedir bu
׺iir, rab’bı tartışma alanına alabilir; keza her şeyi alabileceği gibi, fakat içine aldığı başkalarına ait bir rab başkalarına ait bir tab’dır.
×rab’bı konuşkan olan olmuyor peygamber. ama rab’bı suskun olan da olmuyor
×dil, doğası gereği kötüdür, yalnız şiirinde özgürleşebilir, dilin özgürleştiği yer kadardır şiir
×kime yenildik de böyle harap doğduk bilmiyorum. bir baton yutuyorum. bir sıçan tükürüyorum. sineğin hayatını kurtarıyorum
×biz bugün şiir denildiğinde tanrılara karşı duran insanın şiirini anlıyoruz
×ki bu lanetli payın olmasaydı, şiirin, insanla bir işi olmazdı
×nedense kutsal bir mayın varmış gibi davranıyoruz. çünkü tekliği tasavvur edebiliyoruz, uyutucudur o
×toplumsal telli savunma hakkı diye bir şey bulduk. sonra kapital. bu öyle bir şey değil, şiir sadece kendini savunacak kadar var
×topluluk olarak benzer ekonomik ve siyasi koşullara sahip diğer ülkelerle paralel şiir tepkisi verirsek bu şiir olmaz
׺iir her yere iner fakat kendine kadar düşmez
׺iir her yere iner fakat müzelere kadar gitmez
׺iir her yere çıkar
׺iir her yerden çıkar
׺iirin emsali yok, her şey şiir olabilir. bu yüzden mülkiyeti olamaz
×sanıldığının aksine kolektif bir çalışmanın ürünlüğünden sıyrıldığı yerde başlar
×öncesi veya sonrasıyla insanlık yaşadığımız bu dönemin şiirini şöyle ansa yerinde ve komik olurdu: alzheimer şiir
×bugün bile, hala. diğer türlüsü gerçek, oysa şiir; olamaz.
-Emre Söylemez