[şiir] bu şiiri kimler okuyabilir | pervin akgün

Kaçan topun ardından yola temkinsiz atlayanlar
Başını çevirebiliyorsan biter
Ç ü n k ü h e r ş e y.
Ağaç olanlar, put olanlar
Hubbel’ın heyecanına şahit olanlar
Düşüne düşüne kafa derilerinden yeni organlar çıkaranlar.
Geride bırakacaklarından korkanlar,
Ardında hiçbir şey bırakamamaktan korkanlara sarılıp bu şiiri okuyabilir.

“O çok temiz kalplidir” övgüsüne
“Neden, hiç mi sevmemiş?” diye karşılık veren biri bu şiiri rahatlıkla okuyabilir.
Buna inananlar okuyamaz.

Huysuz virjinler
Renkliler, simliler, peruka neşeliler
İkizini yuttuğu için hayat boyu iki kişilik
konuşup, iki kişilik öpüşenler
tabii gülüşenler
Öylece çok ağırlaşmış sandalyeler bu şiiri okuyabilir
En az beş kalbe sahip olmadan kimse bu şiiri okuyamaz (en az beş kalbe girmeden)

Bir kez zavallı olduğuna inanmamış hep kostüm değiştirmiş biri
Bir kez işaret parmaklarıyla gözlerini kapatmamış, işaretlere kapılmamış
Bir kez olsun kendi cenazesine gitmemiş yazık
Nasıl okusun bu sahipsiz şiiri

O süs havuzunu izlemede ne(yin) olduğunu bilenler bu şiiri okuyabilir.
Çingene çocukları
Tuhaflar, garipler, ruh hastaları, sokak köpekleri
Müptezeller, alkolikler, junkiepunkieler
Acı çektikçe birbirine benzeyenler
Telefonları, öfkeyi, eşref saatini, kuşları kaçıranlar
Sırları, totemleri ağzından kaçıranlar
Koyunları saymaya çalışırken keçileri

Son vapuru
Son her şeyi, her şeyin sonunu
Nakaratı
Aslında hep nakaratı kaçırırken
Birden öteki şarkıyı duyanlar:
Varolmak biraz da orada olmamaktır.

Güneş gözlüğü hakkını geceye saklayanlar
Gidecek yeri olmadığı için hayatta kalanlar.
Sevgililerini hep bir öncekiyle aldatanlar
Blues çağındadır çünkü bütün aşklar

Bilmem ne dersin İzzet Yasar
Şiir bir o kadardır, bir dümderela dir na tene dir na tene dir, hey