İlaçları yerinden ediyorum dayanabilmek için
Kimyasal tepkime bekliyorum, gerçekleşmiyor

Temple Grandin,
Sarılma makinesi yetmeyince kırmıştı eserini
Yetmeyeni yıkmak yeniden doğurmak aslında
Temas ihtiyacını gidermez cisim
Ben mucit olamam ama cetvel hazırlarım
Hislerin de atomları olduğuna inanan bir cetvel
Üzgünlük ve hidrojen parçalamada yetkin
İkisini alt alta dizerim çekilir pim
İlk patlamada türkülere kaçarım,
Deyişlere.

Gidişimi notalarla silsem rahatlarım
Dönüşüm rampaya devrildi devrilecek
Geciktim, geciktim, geciktim
Ensem rendeleniyor çığlıksız anlatamam          
İnsan kendini yarabilmeli zorda kalmadan
İnsan mezbahası ruhunun, öyle değil mi?

Üzerini örttüğümüz şeyler, okyanusu karaya fırlatır
Yeni koloniler icat edilir bin yeni tür
Bir anıt tutuklanır hayretimiz sefil
Kayboluşla değişir kimya çözülür his.

Günü üçe bölen tekrarı esirgiyorum yetmese de
Kazıyorum, kazıyorum bitmiyor kandırılmışlığım
Tüm gün susmak için yıllık izin alıyorum.

-zeynep tuğçe karadağ

Next

[şiir] nalan kurunç | Ne Nehledej *

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Yorum gönder