nur alan
Ğ. Kumaş Kuyusu
canı ipe asılı; canbazdır O.
örtük kuyu kırk bir senedir açmıyor ağzını ./
çokluktan kinaye. yoksa kim bilsin kırkını küsürünü/ avlu ilmek saymıyor sayılmadığı üstelik.
kuru ağzına kapanan keten çiçekleri nem bezir açmakla o yaz. işvebaz. değişiyor huyu suyu kuyunun/ uzun boynuna aynalı fistan biçiyor. binbir aksin çarpıştığı ipek ten dökülüyor kelime kelime. feverana aksül amel. ipler geriliyor başına bayram gündüzü. adak kırmızısı yutağından aşağı
akar boyar sözünü. düğümleri boynuna kan oturuyor/
söküldüğü yerinden güç bela fısıldıyor.
su çekin can verin su çeksin can çekişsin su çekilir canı çeker kana kana su kan./
sök mü içindir bunlar hep
Ü. Kağıt Kuyusu
ateşle oynar sudan bahanesi; ateşbaz O.
manayı katlar koyar sözden uzağa. /gözden düşen mendilleri katlar gemi olup kuru gölde./
.zarfın içermedikleri de vardır. yüzdür.
balıksız gölde mürekkepten mürekkep içerik kaç yazar./mürettebat üfürükten yakar göklere selamı. tutuşan çalı ateşi çivit fidanlarına ulaşsa kaç yakar. kapıdan şöyle bi görüptü/ ağlasa.
sön mü içindir şunlar her
Ş. Kalp Kuyusu
cezası dile kesilir; dilbazdır O.
gözlerimden başlar açmaya/ yerlere kapananları göklere/ açtığı bir diğer bahis de kapanmıştır. ipte
unuttuğu hislenmeler kadar kokusuz ve sertleşmiş / oluklar açar pitoresk yaşam kesitlerine./ ta yol bulunsun. dilini kördüğüm. edildiği yerinden edersem. çözülür./savacak düşüp önüne./ ark kalbe döner. neresindeyiz ömrün geri. ipince bilinse.
niyeti kalpten ileri. okunur./
söz mü içindir onlar hiç