beni bir kez öldür, veresiye defterine yaz
ay başı gelsin şu maaş yatsın kesin ölürüm 

balkonda oturmalara ceket astım bu aşk böyle yürümez
böyle ölmek olmaz ardında bir boşluk bırakmadan 

gemi batıyor ama fareler dümeni bırakmıyor
peynir adasına sürüyoruz haritadan silmek için 
yelkenler mora! 
boyansın

aileler ürüyorum, balkonumun korkuluklarından sarkıtıyorum  
sonsuzluğun çocuklarıyla tanıştırıyorum diye
havadan sudan kusturuyorum

tanıştırayım serseriler güneşlenmez

beni bir kez öldürdüler, veresiye defterine yazmadılar
bu azrail müessesedendi, şefin ikramı, kaderime afiyet

bluetooth bağlantısı kopmuş ailelere kızıl ötesi temas,
bizim devrimizde minarelerden cenaze marşı
okunuyor, manifestomuz buna meydan topladıkça
nasıl öleceğimizden haberleri olsun bağırıyoruz

kutsal bir ev biliyorum vahşileşiyorum yolunda giderken
bir dans biliyorum kutsal evimde ediyorum sadece onu

kafanı koparıyorum
adını unutuyorum
ensene üflüyorum
vahşileşiyorum

beni bir kez öldürüp veresiye defterine yazsalar
ölüm meleğiyle selamlaşamadan iflasım duyurulur

hikayeyi bir de benden dinle
iki kürt, bir acemi 
istanbul’u yenmeye gelmiş olanı acemi
iki kürt olanlar cihangir’i arıyormuşlar 

benim metafor iptal. hiç odalı sokaklarda
özümü dağıtacak muştayı düşürdüm, ondan iptal 
ağzımda jilet esnettim, izmarit bastım dilime
seni seviyoruma dönmesin

beni bir kez öldürmüşler, veresiye defteri yokmuş
peşin peşin yalnızca siyaset öldürürmüş

çünkü türkiye’de demokrasi,
çünkü türkiye’de ondan varmış 
herkes eşit ölsün 

toprağa bir jilet ektim 
gölgesinde kanayabileceğim bir ustura ağacı diktim

arka cebimde çöplük taşıyorum
içine dünyayı attım buruşturup 
içine kırıştırıp yürüdüğüm zamanları 
çöpçüler maaşlarını hak etsin diye
sokağa döktüm sonsuz sürmesini istediğim anları 

gerçeklik sınırlarımı yürüyerek geçti 
hayal dünyamda mülteci krizi alarmı war (ning)
fantastik öykülerime hakikat sızdı 
aramıza çizgiler çizip tanrıyı da bozduk

uslu bir köpek rolü kulübemi yıkar
salyalı bir köpeği uslandırabilirim ona elimi gösterip 
kaderimi okutarak yani ona bahçemdeki jiletleri gösterebilirim
toprağımın ölümü yetiştirdiğini ve

Next

[şiir] tüm çerezleri kabul et | onur ocak

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Yorum gönder